خودشیفتگی
نارسیسیسم در فرهنگ روانشناسی و روانپزشکی با تعابیر و معانی متعددی به کار رفته است. این تعابیر با یکدیگر متفاوت است. برخی اوقات ممکن است به عنوان اختلال و گاهی نیز یک مولفه طبیعی باشد. هر چند که علاقه به خود در انسانها به صورت عمیق وجود دارد ولی خودشیفتگی در نوع شدید میتواند در عملکرد فردی و روابط بین فردی بسیار سازگارانه باشد.
واژه نارسیسیسم نخستین بار از سوی زیگموند فروید وارد مباحث روانپزشکی شد. از نظر فروید، علاقه به خود لزوما غیرطبیعی نیست و جزء مهمی از روان هر انسان به شمار میرود. او در عین حال نوع بیمارگونه خودشیفتگی را مورد بحث قرار داد. همانطور که میدانید، بسیاری از علایم روانپزشکی ممکن است به صورت خفیف در همه افراد وجود داشته باشد. بهعنوان مثال، اگرچه غمگین شدن در همه افراد روی میدهد ولی افسردگی با تعریف مشخصی میتواند بیماری به شمار رود.
آیا نارسیسیسم نوعی بیماری به شمار میرود؟
بله، آنچه امروزه به عنوان اختلال روانپزشکی مطرح است، اختلال شخصیت خودشیفتگی است. این اختلال از جمله انواع اختلال شخصیت است که از سنین نوجوانی یا اوایل جوانی آغاز میشود و اغلب به صورت پایدار در سراسر عمر انسان وجود دارد. این اختلالات در زمینه هیجانات عملکرد بین فردی و اجتماعی فرد تاثیرگذار است.
فهرست
خودشیفتگی
نارسیسیسم در علم روانپزشکی
خودشیفتگی چه تفاوتی با دوست داشتن خود دارد؟
چطور افراد خودشیفته را بشناسیم؟
اختلالات شخصیت خود شیفته
خودشیفتگی
شخصیت خود شیفته
معیارهای تشخیص برای اختلال شخصیت خودشیفته
درمان
رویکرد روان پویشی
درمان شناختی – رفتاری
دارو درمانی
تشخیص افراطی
اختلال شخصیت خود شیفته
تعریف
علائم
خود شیفتگی بیمارگون
علائم ونشانه های اختلال خود شیفتگی
خود شیفتگی مخفی
دلایل
تشخیص
درمان
ویژگی های شخصیت های خود شیفته
انواع تیپ های خودشیفتگی
واقعیت های افراد خودشیفته
منابع و مآخذ